Een van de weinige vrije beroepen die we nog hebben in Nederland is die van hoefsmid. Er is een opleiding voor op het MBO, maar in principe mag iedere loodgieter zich voor hoefsmid uitgeven. Dat doen er dan ook velen. Toen ik begin 2016 de kans kreeg om in de leer te gaan bij een meester hoefsmid, heb ik ook overwogen om de MBO opleiding te doen. Echter was de enige BBL opleiding in Zwolle en zocht ik het niet mijn tijd te verdoen in een klas met jongens die net van het VMBO af komen om voor vakken naar school te gaan die ik net zo goed mijzelf kan leren. Ik ben drie jaar lang met mijn leermeester mee op pad geweest, heb zelf veel theorie opgezocht en mij verdiept in alles rondom de hoefgezondheid. Na een tijdje als ZZP-er te hebben gewerkt zocht ik toch liever een stabiel inkomen van een werkgever, maar ik word nog steeds gevraagd door paardeneigenaren om hun paard te komen helpen.
Omdat hoefsmid een vrij beroep is zijn er ook veel “cowboys” die het erbij zijn gaan doen om een zakcentje extra te hebben. Deze “hoefsmeden” zijn ook vaak goedkoper. Daardoor ontstaan er vaak problemen bij paarden die stelselmatig verkeerd bekapt worden en die op de langere termijn kreupel gaan lopen of steeds blessures krijgen. Helaas gebeurt het ook vaak zat dat een zogenaamd gediplomeerd hoefsmid niet voldoende zicht heeft op de stand van een paardenvoet of meer waarde hecht aan snel geld verdienen aan een paard vierkant op ijzers zetten (grootste winstmarge) dan wat extra tijd besteden aan goed bekappen. Het geheim van de smid is… dat de meeste paarden geen ijzers nodig hebben en gewoon door consequent regelmatig te bekappen prima op blote voeten kunnen lopen. Maar bekappen brengt verhoudingsgewijs het minste geld in het laatje, dus worden de meeste paarden op ijzers gezet.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar door iedere zes tot acht weken netjes de voeten te bekappen en recht te zetten hou je vrijwel ieder paard aan het lopen. Sterker nog, het is juist beter, aangezien veel mensen die hun paarden op ijzers hebben vaak wachten tot de ijzers los gaan zitten, eraf vallen of gewoon doorgesleten zijn. Maar ook bij het bekappen zit er veel verschil tussen hoefsmeden. Zonder te veel op details te willen ingaan kun je je afvragen of een smid die in 10 minuten klaar is wel daadwerkelijk serieus aandacht geeft aan de voet. Gemiddeld ben ik 30 minuten kwijt per paard. In die tijd bespreek ik met de eigenaar of ze ergens tegenaan lopen bij het rijden, het paard ergens last van heeft, bekijk ik de algehele gezondheid van het paard, hoe hij loopt en hoe de stand van de voeten is. Of de wanden niet uitzakken, of de straal gezond is, of de voet niet gekanteld staat, of te steil of te veel onderuit. Als het paard ergens anders in het lichaam pijn heeft zie je dat vaak terug in de voeten. Als de vacht dof is, een paard veel overgewicht heeft, een dikke speknek heeft of juist heel mager is weet ik al dat ik iets in die voeten in de gaten moet houden. Het hele plaatje telt.
Er zijn absoluut smeden die echt goed zijn, mijn leermeester (en de zijne) als voorbeeld. Ook hij gooit er het liefst ijzers onder, omdat je er gewoon het meest mee verdient. Maar hij besteedt ook tijd en aandacht aan het bejaarde recreatiepaard, om die goed te laten lopen op blote voeten terwijl die zijn dagen slijt in de wei. Als je paard een probleem heeft zal hij er alles aan doen om zo snel mogelijk te komen helpen. Als je vragen hebt zal hij de tijd nemen om die beantwoorden. Als je paard bang is dan maakt hij samen met jou een plan om dat goed te krijgen. Hij neemt de tijd voor jou en je paard. En dat is wat ik van hem heb geleerd.
Maar toch wordt mijn expertise vaak in twijfel getrokken. Ik ben een vrouw, ik ben niet gediplomeerd, ik besla niet met ijzers, ik rij niet in een dikke bus of gebruik de duurste gereedschappen. Wat ik gebruik is goed, maar eenvoudig. Mijn schort is aftands, mijn bok heb ik ooit voor een paar tientjes gekocht toen ik net voor mezelf begon, mijn spullen gaan in een oude leren rugtas. Op het oog ben ik geen concurrentie voor de (mannelijke) smid die met zijn bus vol met ijzers en aambeeld en mooie praatjes bij jou op stal komt en het wel ff verteld. Ondanks al mijn ervaring, in de sport en als (leerling) hoefsmid, mijn kennis en mijn toewijding, als er een mannelijke smid voorbij komt voelt dat voor de meeste mensen toch beter.
Dit is niet alleen zo als hoefsmid. Soortgelijke verhalen hoor je ook in de zorg. De mannelijke arts wordt eerder vertrouwd. Of in het bedrijfsleven, het advies van een man wordt sneller geaccepteerd dan die van een vrouw. Of in het onderwijs, een mannelijke leraar (of professor) zal wel beter zijn. Wij hebben in Nederland nog nooit een vrouwelijke premier gehad. Ik maak er daarom een sport van om juist voor de vrouw te kiezen. Uit mijn eigen ervaring weet ik dat vrouwen niet onderdoen qua kennis en knowhow. In mijn huidige functie en opleiding streef ik ernaar om zo veel mogelijk te leren en mezelf eigen te maken. Uiteindelijk zal met verloop van tijd het steeds normaler worden dat vrouwen net zo goed zijn, in alle functies mee kunnen draaien en net zo gewaardeerd worden. Dat ze hetzelfde betaald krijgen, maar ook dezelfde lasten mogen dragen. Het zal meer geaccepteerd worden dat ze fulltime werken, niet de perfecte huisvrouw willen zijn en minder vaak voor kinderen kiezen. Tot het zo ver is zal ik ervoor opkomen en mezelf uitspreken over loonkloven, stigma’s en vooroordelen.
Comments