Dat ik redelijk feministisch ben is geen geheim. Zoals ik vaak antwoord: “Het is helaas nog steeds nodig.” Feminisme a la 2024 gaat echter meer over emancipatie, gelijke rechten, gelijke kansen en gelijke behandeling voor iedereen, ongeacht geslacht, geaardheid of genen. Hoewel we in Nederland het niet slécht doen, vertellen cijfers ons dat we zelfs achteruit aan het gaan zijn. Het gros van de mensen die dit zullen lezen zullen het percentage omhoog houden voor ons kikkerlandje, helaas bereiken woorden van emancipatie juist niet degenen bij wie het zo nodig is. Of ze zijn al vol overtuigd van hun eigen zogenaamde emancipatie dat ze niet zien hoe hard er nog aan gewerkt moet worden. Lees de 7 vinkjes van Joris Luijendijk er nog maar eens op na.
Als je het ter sprake brengt, dan krijg je als vrouw al gauw te horen dat je gewoon moet opkomen voor je eigen recht (bijv. salarisverhoging), of dat je gewoon je zelf mag verdedigen als je geïntimideerd wordt door mannen, of dat je gewoon iemand op z’n smoel moet slaan als iemand ongewenst aan je zit. Maar voor mij (en de meeste vrouwen die ik ken) is dat niet gewoon. Ik ga er eigenlijk gewoon vanuit dat ik gelijk behandeld word als iedereen anders, als ik dezelfde dingen doe, leef in hetzelfde land als anderen en anderen ook gelijk behandel. En bovenal dat ik hetzelfde respect krijg als ieder ander en er niet iemand ongewenst opdringerig of onuitgenodigd dichtbij komt.
Ik las vandaag een artikel in de krant van een verhaal over een vrouw die naar huis werd achtervolgd na een gezellige avond met haar vrienden, ze woonde op loopafstand. Ze kon veilig haar voordeur achter haar dichttrekken, echter kon de man via het raam inbreken, de rest zal ik wel niet hoeven beschrijven. De nachtmerrie van iedere vrouw. De reden waarom we vaak stiekem over onze schouder kijken terwijl we naar huis lopen, de hond uitlaten of op de fiets zitten. Of zoals ik vandaag zelf deed, continu in de spiegels van de auto kijken. Terwijl ik ’s avonds na het rijden in mijn paardrijkleding een flesje drinken ging halen bij een tankstation, kwamen een paar jongens ongemakkelijk dicht achter me staan. Dat zag ik niet, dat voelde ik. De alarmbellen gingen al af. Toen ik me uiteindelijk omdraaide na het afrekenen, schrok ik er zelfs van hoe dichtbij ze stonden en ze niet eens ruimte maakten. Uiteindelijk ben ik bij de auto gekomen, heb ik alle deuren op slot gedaan en ben ik hard naar huis gereden terwijl ik in de spiegels in de gaten hield of er niemand achter me aan reed.
Er is verder niks gebeurd, ik ben vooral woest over de situatie. De onmacht, weten dat je niet op kunt tegen twee jochies en hun vrienden die nog in de auto zaten. Maar vooral het zelfverwijt… had ik maar niet in m’n rijbroek naar het tankstation moeten gaan, had ik er maar iets van moeten zeggen, was ik nog maar steeds 25kg dikker, had ik geen make-up op moeten doen en m’n haar rood hebben geverfd. Serieus, zit ik mezelf te victim-blamen terwijl die jongens eigenlijk fout zijn?!
En dát is de reden waarom ik feministe ben. Waarom we nog lang niet daar zijn. Zolang ik niet mezelf kan zijn, niet als gelijke word gezien of mezelf moet verdedigen voor mijn vrouwzijn, dan blijf ik schrijven en praten over feminisme, dan zal ik met m’n smoel op posters en in filmpjes blijven willen gaan. Om te laten zien dat wij wél hetzelfde respect, dezelfde waardering en gelijke rechten verdienen als diegenen met een vinkje meer. Ja we zijn anders, emotioneler (of laten het meer zien), hebben vaak maandelijks terugkerende klachten, hebben fysiek minder kracht. Maar je gaat mij niet vertellen dat mannen niet die diversiteit hebben, dat iedereen hetzelfde functioneert of dat mannen geen emoties kennen. Waarom ligt dat bij ons vrouwen dan wel onder het vergrootglas? Het moet normaler gaan worden dat we prima in dezelfde functies kunnen functioneren, maar dan andere sterke eigenschappen hebben. Of dat nu in de techniek is, in de zorg of het onderwijs of zelfs defensie. En respecteer elkáár, ongeacht de samenstelling van je genen en chromosomen.
Aan alle vrouwen die gelijke situaties hebben meegemaakt, praat erover. Schaam je niet over jezelf. De ander was fout!
Comments